വാടകമുറി: കാലത്തിൻ്റെ മൗനസാക്ഷി
കതകിന്നപ്പുറം കഥകൾ മന്ത്രിച്ചൊരാൾ,
നാലു ചുമരുകൾ, എൻ്റെ വാടകമുറി.
വെറും ചുറ്റുമതിലല്ല, കാലം വരച്ചിട്ട
ജീവിതത്തിൻ്റെ നിശ്ശബ്ദ വേദി!
പുതിയൊരു പ്രാണനുണർന്ന വാതിൽ,
ചിലരുടെ മുറിവുകൾ മായ്ക്കാൻ വന്നവർ.
ഒറ്റയ്ക്ക് വന്നവൻ, പിന്നീട് കൂട്ടായി,
ചിരിയുടെ ലോകം പണിതുപോയവൻ.
രാത്രികൾ നീളുമ്പോൾ, സ്വപ്നം നെയ്യും ചുവർ,
മിഴിനീർ പാടങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ച ചുമരുകൾ.
കണ്ണീരുണങ്ങുമ്പോൾ, പുതിയ സൂര്യനുദിക്കും,
പുതിയ തുടക്കങ്ങൾ, ഇവിടെ വിരിയും.
പ്രഭാതത്തിൽ ദോശയും സിഗരറ്റിൻ പുകയും,
ചായപ്പാത്രത്തിൽ വാദങ്ങളുമൊഴുകും.
കടുപ്പമേറും ജീവിതപ്പാതയിൽ,
ചെറിയ കൂടാരമീ നാലു ചുവരുകൾ.
അലമാരയിൽ പഴയ കത്തുകൾ, മങ്ങിയ ചിത്രം,
ഓരോന്നിലും ഓരോ ജീവിതത്തിൻ്റെ നേർരേഖ.
പുസ്തകത്താളിൽ ഒളിഞ്ഞ രഹസ്യങ്ങൾ,
മറ്റൊരു ജന്മത്തിലേക്കെന്നപോൽ ചിതറിക്കിടക്കും.
ഇവിടെ നിന്നാരോ നഗരത്തിൻ്റെ ആത്മാവറിഞ്ഞു,
സ്വപ്നങ്ങളെത്തേടി ദൂരേക്കു പറന്നു.
ഇവിടെ നിന്നാരോ തളർന്നു വീണുപോയി,
ജീവിതഭാരം താങ്ങാനാവാതെ.
നീണ്ടൊരശ്വാസം വിറച്ചൊരാൾ, വേദനയിൽ,
ചുമരിലായി ഒരു നിഗൂഢ ചിന്ത.
കാമത്തിനായ് വിരലുകൾ ചലിച്ചൊരാൾ,
നിനവായ് ചുമരുകളിൽ തങ്ങിനിന്നു.
മദ്യത്തിൻ ഗന്ധം പരന്നൊരീ മുറിയിൽ,
താത്കാലികമാം മിഥ്യാസുഖം മാത്രം.
ലഹരിയുടെ സ്പർശനമീ ചുമരുകൾ,
ജീവിതം ഒടുങ്ങുന്ന കാഴ്ചകൾ കണ്ടു.
ഒടുങ്ങിയ നിമിഷം, വിചാരങ്ങൾ തീർന്നു,
മരണത്തിൻ തുള്ളിയിൽ മടങ്ങി.
രോഗത്തിനോ വിധിക്കോ വഴിമാറി,
ചുമരുകൾ നിശ്ശബ്ദം കണ്ടുനിന്നു.
കള്ളൻ്റെ കാൽപ്പാടുകൾ, മോഷ്ടിച്ച രഹസ്യം,
പോലീസിൻ്റെ സൈറണിൽ ഭയന്നൊരാൾ.
ചാരന്മാർ വന്നുപോയ കറുത്ത രാത്രികൾ,
രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ചതി കണ്ടു.
ആയുധക്കച്ചവടവും കൊലപാതക സ്വപ്നവും,
ഈ മുറി ഒരു യുദ്ധക്കളമായ് മാറി.
നിറയൊഴിയാത്ത തോക്കുപോലൊരു നിമിഷം,
ചുമരുകളിൽ ഇന്നും മുഴങ്ങുന്നു.
എങ്കിലും ഈ മുറി സാക്ഷിയാണ്,
പ്രണയത്തിൻ്റെയും വിരഹത്തിൻ്റെയും കഥകൾക്ക്.
ചിരിയുടെയും കണ്ണീരിൻ്റെയും ഓർമ്മകൾക്ക്,
ജീവിതം ഇവിടെ തുടങ്ങുന്നു, ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നു.
ജനാലകളതിൽ തെളിഞ്ഞൊരു ലോകം,
ഇരുട്ടിലൊരു വെളിച്ചം തെളിയിച്ചു.
മഴയിലൊരു സ്വപ്നമുണർന്ന പുറ്റടി,
മൗനത്തിരകളിലൊഴുകും കാഴ്ചകൾ.
ഒടുവിൽ കയ്യിലൊരു താക്കോൽ മാത്രം,
പിറകിലായ് പിന്നോക്കം ഓർമ്മകളത്രെ.
കഥകളെഴുതിയവരെല്ലാം ചുമരിൽ,
നിശ്ശബ്ദമായ് മറഞ്ഞുപോയി.
ഇതൊരു വാടകമുറി, വെറും നാലു ചുമരുകൾ,
പക്ഷെ, ഇതൊരു ജീവിത പുസ്തകമാണ്.
ഓരോ ഇഷ്ടികയിലും കഥകൾ ഒളിപ്പിച്ച,
ഓരോ ജനലും സാക്ഷിയായ രഹസ്യങ്ങൾ.
-