നിലാവിൻ പ്രഭയിൽ
വിടവാങ്ങും രാവിൻ നിശാഗന്ധി പൂത്തപോൽ,
നിലാവിൻ മഞ്ഞൊളിയിൽ ഞാൻ നിന്നു നീറവേ.
ഒരു ചെറു തെന്നലായ് നീയെൻ കവിളിൽ തഴുകി,
മറവി തൻ മാരിയിൽ മായാത്തൊരോർമ്മ പോൽ.
കണ്ണുനീർപ്പൂക്കളിൽ കനലെരിഞ്ഞീടിലും,
മോഹത്തിൻ വസന്തം മനസ്സിൽ വിരിയുന്നു.
മരവിച്ച കൈകളിൽ നിൻ മൃദുസ്പർശമേൽക്കാൻ,
മൃതിയെയും കാത്തു ഞാൻ നോക്കുന്നു നിന്നെയും.
ഒരു നിമിഷാർദ്ധമെൻ ജീവനിൽ വന്നൊരാ
പ്രണയത്തിൻ ഗാനം, തീരാത്തൊരൂഷ്മളമാം.
മണ്ണടിഞ്ഞീടിലും, മായാത്തൊരഗ്നിയായ്,
എന്നും നിൻ ഓർമ്മയെൻ ഹൃദയം നിറയ്ക്കുമേ!
അകലെയാണെങ്കിലും നീയെൻ കിനാവുകൾ,
തണൽവിരിച്ചീടുന്ന പൂമുല്ല വള്ളിപോൽ.
ഒരു രാവിൻ തണുപ്പിൽ, ഒരു മഴത്തുള്ളിയായ്,
ഓർമ്മതൻ ദീപം നെഞ്ചിൽ തെളിയിപ്പു നീ.
ജീവിത പാതയിൽ നീ മാഞ്ഞുപോയിടിലും,
എനിക്കായ് നീ തന്ന സ്നേഹത്തിൻ കൈത്തിരി.
ഇരുളുമീ വഴിയിലെൻ വഴികാട്ടിയായ് നീ,
ആത്മാവിൻ ആഴത്തിൽ എന്നും ജ്വലിക്കുമേ.
ഒരു മഞ്ഞുകണംപോൽ അലിഞ്ഞെൻ ഹൃദയം നീ,
ഒരു മന്ദഹാസം പോൽ മായാതെ നിൽപ്പൂ നീ.
പുലരിതൻ പൊൻവെളിച്ചം മായുന്ന സന്ധ്യയിൽ,
എൻ പ്രണയത്തിൻ ഗാനം നിന്നോടൊതുങ്ങുമേ.