പടയണികോലക്കാരൻ

 

ചെമ്പുള്ള കണ്ണുമായ്, കനൽക്കാടിൻ ഭാവമായ്,

പാടത്തും പറമ്പത്തും പായും ഇടിമിന്നൽ പോൽ,

പടയണി കോലത്തിൻ ജീവനായ് നീറി,

കാവിലെ മണ്ണിൻ കാൽക്കൽ തലചായ്ച്ച

ആ മരത്തലപ്പൻ, കോലക്കാരൻ.

പാടങ്ങൾ കൊയ്യുമ്പോൾ, വരമ്പുകൾ താണ്ടുമ്പോൾ,

പാള തടയുമ്പോൾ, പേപ്പൊലി കെട്ടുമ്പോൾ,

കനലിന്റെ താളത്തിൽ ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കാൻ,

കൊടുങ്കാറ്റു പോലെ നീയെത്തും കാവിൻ്റെ

നെടുവീർപ്പായി, അഗ്നിനാളമായ് കോലക്കാരൻ.

ദാരികൻ്റെ കൊടും ക്രൂരതകൾ തീർത്ത്,

ദേവി തൻ കോപത്തിൽ കനലാളി നിൽക്കേ,

അടക്കാൻ കെൽപില്ലാ ദേവന്മാരും മുന്നിൽ,

ശിവഗണം കോലങ്ങൾ കെട്ടിയാടിയപ്പോൾ,

അടങ്ങിയ കോപത്തിൽ ശാന്തയായ് ദേവി,

അതല്ലോ ഐതിഹ്യം, പടയണി രാവിൻ!

അതല്ലോ, കാവിലെ സൂര്യൻ, നീ കോലക്കാരൻ!

ചൂട്ടുവെപ്പിൻ്റെ നേർവെളിച്ചത്തിൽ,

ഗണപതി കൊട്ടിൻ്റെ താളത്തിൽ മുങ്ങി,

മാടനും മറുതയും കാലനും തുള്ളുമ്പോൾ,

ചെണ്ടയും കൈമണിയും തപ്പും ചേരുമ്പോൾ,

പുറപ്പാടിൻ്റെ നേർക്കാഴ്ച്ചകൾ കാണാൻ,

അവനുയിർ തേടുമീ പടയണി രാവിൽ,

ചക്രവാളത്തിലെ താരകം നീ, കോലക്കാരൻ.

കടമ്മനിട്ടയിലോ, ഓതറക്കാവിലോ,

അല്ലെങ്കിൽ കദളിമംഗലത്തിൻ മണ്ണിലോ,

കല്ലൂപ്പാറയുടെ താളത്തിൻ്റെ ചൂടിലോ,

പുല്ലാടിൻ വഴിയിലെ പന്തത്തിൻ വെളിച്ചത്തിലോ,

കരിയും കുരുത്തോലയും ചേർത്ത പാളയിൽ,

വെള്ളയും മഞ്ഞയും ചുവപ്പും പൂശി,

കണ്ണിലെ കനലുമായി, ഉള്ളിലെ ഭാവവുമായി,

കാളിയെ മെരുക്കാൻ നീ കോലം തീർക്കുമ്പോൾ,

ഭ്രാന്താകും കളം, കനലാടും മണ്ണും, കൂടെ പടരുന്നരഗ്നിജ്വാലയും.

അന്തിക്കു കൂട്ടിയ തീവെളിച്ചത്തിൽ,

കണ്ണടച്ചാടുമ്പോൾ, താളത്തിൽ ലയിക്കുമ്പോൾ,

കാളി നിൻ സിരകളിൽ നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോൾ,

പടയണിപ്പായയിലെ തീ തുപ്പിയ വിയർപ്പുകണത്തിൽ

നീയെരിയുന്നു, അണയാത്ത ദീപം പോൽ കോലക്കാരൻ.

മരണം നിഴലിക്കും പാതിരാവെളിച്ചത്തിൽ,

കൊടുങ്കാറ്റുപോലെ നീ പടയണി തുള്ളുമ്പോൾ,

ചൂടിന്റെ ചൂടിൽ മനസ്സുരുകുമ്പോൾ,

അസുരത്തീനാളമായ്, നീ മാറുന്നു,

കാവിലെ കാറ്റായി, ജ്വലിക്കുന്ന നക്ഷത്രമായ് കോലക്കാരൻ.

ഇരുളിന്റെ ശക്തികൾ നിന്നിൽ കുടികൊള്ളുമ്പോൾ,

കാവിലെ മണ്ണിൽ നീ കനലായ് പടരുമ്പോൾ,

അസുരന്റെ നെഞ്ചിൽ നീയാഴ്ന്നിറങ്ങുമ്പോൾ,

അവനുയിർ തേടുമീ പടയണി രാവിൽ,

നീയാണു കാളി, നീയാണു കോലം,

കാലം കാത്തൊരു കാവൽക്കാരൻ.

ദുർദേവതകളെ അകറ്റി നിർത്താൻ,

രോഗങ്ങൾ തീർത്ത് ഐശ്വര്യം നേടാൻ,

ഗ്രാമത്തിൻ ഐക്യം, സംസ്കാരത്തിൻ ചൂട്,

തലമുറകൾക്ക് കൈമാറും നേർച്ചയായ്,

ഓർമ്മകൾ ചിതറുന്ന കനലിൽ മയങ്ങാതെ,

തലമുറ തലമുറ കൈമാറും ശക്തി,

പടയണി പാട്ടിലെ ജീവൻ നീ കാത്ത്,

കാവിലെ മണ്ണിൽ നീ മരണം വരിക്കാതെ,

ജീവിക്കുന്നു, കാലാന്തരങ്ങൾക്ക് സാക്ഷിയായ് കോലക്കാരൻ.