ഞാൻ ദരിദ്രനാണെടാ, എന്നെ വിൽക്കില്ല ഞാൻ!
ഈ നാണയത്തുട്ടുകൾക്കായി ഞാൻ വിൽക്കുമോ എൻ്റെ ആത്മാവിനെ?
നിങ്ങളുടെ കമ്പോളത്തിൽ വെച്ച് ഞാൻ വിലപേശുമോ
എൻ്റെ ആത്മാവിൻ്റെ വില?
ആ ചോരയും നീരും കൊണ്ട് ഞാൻ തീർത്തതല്ലേ ഈ ഞാൻ?
കീറിയ കുപ്പായമുണ്ട്, കാലൊടിഞ്ഞ ചെരിപ്പുണ്ട്,
ചിലപ്പോൾ വിശക്കുന്ന വയറുണ്ട്.
എന്നാലും ഞാൻ നിവർന്നുനിൽക്കുന്നു, തുറന്ന കൈകളോടെ,
നിങ്ങളുടെ ഈ ലോകത്തിൻ്റെ ചൂഷണത്താൽ ഞാൻ തകരില്ലെടാ!
ഞാൻ തലകുനിക്കില്ല, നിങ്ങളുടെ കള്ളക്കഥകൾക്ക്!
കനകസിംഹാസനങ്ങളിൽ വാഴുന്നവരേ, കേൾക്കുവിൻ!
എൻ്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഞാൻ വിൽക്കില്ല,
ക്ഷണികമായ നേട്ടങ്ങൾക്കായി.
എൻ്റെ പോക്കറ്റുകൾ ശൂന്യമാണെങ്കിലും,
എൻ്റെ ഹൃദയം ജ്വലിക്കുന്നൊരു തീക്കനലാണ്!
ഒരു വിപ്ലവത്തിൻ്റെ കനൽ!
ജീവിതത്തിൻ്റെ ആദ്യ ശ്വാസത്തിൽ,
നമ്മളെ മറയ്ക്കാൻ പിറന്ന ഞാൻ,
ദു:ഖത്തിൻ്റെ മൂർച്ചയിൽ ഒരു മൃദു കാവൽ പോലെ നിൽക്കും.
വില്ക്കപ്പെടുന്ന തെരുവിൽ പോലും,
പുതപ്പിൻ്റെ ചൂട് വിലക്കാത്ത,
വരണ്ട കയ്യിൽ ഞാൻ ഒരു ചിരി ചാരുന്നു –
സ്നേഹത്തിൻ്റെ മറ, ആത്മാവിൻ്റെ നേരിയ വെളിച്ചം.
ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും ഞാൻ ഉണരുന്നു,
എൻ്റെ തല ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച്,
ജീവിതത്തിൻ്റെ ഈ ക്രൂരക്കാറ്റുകൾ എന്നെ തളർത്തിയാലും.
ഞാൻ നടക്കും, എൻ്റെ പാതയിലൂടെ,
ഉറച്ച കാൽവെപ്പുകളോടെ, നിങ്ങളുടെ ഈ ദാരിദ്ര്യം,
അതിൻ്റെ തണുപ്പ് എന്നെ കുലുക്കില്ല! ഒരിക്കലുമില്ല!
ആലിംഗനങ്ങൾ പകരുന്ന ഒരു പുതപ്പ്,
ചിരിയും കണ്ണീരും തൂവാലകളിലടച്ച്,
മനുഷ്യരുടെ ഓർമ്മകളുടെ താളം എൻ്റെ പാതകളിൽ മൂളികേൾക്കുന്ന,
പാടുന്ന ഏകാന്തരമായ ഒരു ആത്മകാവ്യമാണെടാ .
ആറ്റിവീഴ്ചകളിലും വഴിതെറ്റലിലും ഒരവസാനം പോലും ഞാൻ മാറില്ല –
ജീവിതത്തിൻ്റെ കടഞ്ഞുവീഴ്ചകളിൽ ഞാൻ ഊന്നുവടിയുടെ കൈപ്പിടി
തന്നെയാകും.
ഞാൻ ദരിദ്രനാണെടാ, പക്ഷേ എന്നെ വിൽക്കില്ല ഞാൻ!
പട്ടിണി എൻ്റെ കുടൽ കരിച്ചാലും ഞാൻ സ്വതന്ത്രനാണ്.
കീറിപ്പറിഞ്ഞതും ക്ഷീണിച്ചതുമാണെങ്കിലും ഞാൻ പൂർണ്ണനാണ്.
ഈ രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടിൽ, എൻ്റെ ആത്മാവിനെ,
എൻ്റെ വെളിച്ചത്തെ, എൻ്റെ അഭിമാനത്തെ – ഞാൻ മുറുകെപ്പിടിക്കും!
മരണം വരെയും!
.png)
